Geïnspireerd door de baroktuin

Perzische tuinen behoren tot de oudste tuinen ter wereld. Een rijk heerser zette een muur rond een stuk natuur en richtte dat in als privépark, waar gevist of zelfs gejaagd kon worden. De tuin werd gescheiden van de natuur met een muur. In de Renaissance verdwijnen die muren. De tuin (met villa) stond op een plateau dat uitzicht gaf op het landschap eromheen.

In de Barok periode wordt de relatie tussen huis-, tuin- en landschap verder uitgebouwd. het ontwerp van de tuinen van Versailles is hier het grote voorbeeld van. Vanuit het centrum van het paleis, de spiegelzaal, kon de koning en kunnen wij nu kijken over de as, de verte in (3km ). Zo wordt ineens een kamer binnen in het gebouw verbonden met de grote wereld buiten, wat een enorm gevoel van vrijheid geeft.

Dit idee van de zichtas heeft mij geïnspireerd. In de baroktuin gaat het om grote maten, maar ook in een kleinere tuin is het principe van zichtassen toe te passen en zo huis tuin en omgeving met elkaar te verbinden.

Neem gerust contact met me op als je hier meer over wilt weten.